Εργοθεραπεία και ΔΕΠ-Υ

Η ΔΕΠΥ μπορεί συνήθως να επηρεάσει όλες τις πτυχές της ζωής ενός παιδιού. Τα συμπτώματα της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής με (ΔΕΠΥ) ή χωρίς υπερκινητικότητα (ΔΕΠ) μπορεί να εμφανιστούν στην παιδική ηλικία και να συνεχιστούν μέχρι την ενήλικη ζωή.

Τα συμπτώματα, όπως η υπερκινητικότητα, η παρορμητικότητα και η έλλειψη προσοχής, μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στο σπίτι, στο σχολείο ή στις κοινωνικές επαφές. Τα παιδιά δυσκολεύονται να κάνουν δραστηριότητες όπως να μένουν συγκεντρωμένα στην τάξη, να συμμετέχουν σε διαγώνισμα, να κάνουν τα μαθήματά τους στο σπίτι και να συνεργάζονται με συνομήλικους.

Ακόμη και δραστηριότητες καθημερινής ζωής, όπως η ένδυση και απόδυση, μπορεί να γίνονται με μεγαλύτερη προσπάθεια.

Ο εργοθεραπευτής, είναι το κατάλληλο μέλος της θεραπευτικής ομάδας, ο οποίος θα παρατηρήσει/ εκτιμήσει τις επιδράσεις αυτών των δυσκολιών του παιδιού στο οικογενειακό, σχολικό (τάξη, μάθημα γυμναστικής) και κοινωνικό περιβάλλον του, ώστε να εκτιμηθεί η συμμετοχή του σε δραστηριότητες που είναι απαραίτητες ώστε το παιδί να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί. Μέσω της συμμετοχής τα παιδιά αναπτύσσουν δεξιότητες, επιδίδονται σε δραστηριότητες συνεργασίας με τους άλλους, μαθαίνουν να εκφράζονται και βρίσκουν νόημα. Η συμμετοχή, μέσω της ανάληψης του ρόλου του εκτελεστή αντί αυτού του θεατή, συμβάλλει στη σωματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών.

Τα οφέλη για την υγεία μέσω των σωματικών δραστηριοτήτων είναι καλά τεκμηριωμένα και περιλαμβάνουν την βελτίωση της φυσικής κατάστασης και την ανάπτυξη δεξιοτήτων. Όσον αφορά τα ψυχοκοινωνικά οφέλη, περιλαμβάνεται η μειωμένη συχνότητα εμφάνισης της κατάθλιψης, η βελτίωση της αυτοεκτίμησης και η μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή. Γι’ αυτό το λόγο απαιτείται ο θεραπευτής να εξετάσει τις συνθήκες, όπως με ποιον και που οι δραστηριότητες λαμβάνουν χώρα, καθώς και τη χαρά της δραστηριότητας και τις προτιμήσεις του μαθητή.Θα πρέπει ενισχύσει τη συμμετοχή του παιδιού σε πλαίσια τα οποία ευνοούν την μάθηση και την θετική συμπεριφορά.

Παρακάτω παραθέτονται κάποια “TIPS” που βελτιώνουν τη συμμετοχή του μαθητή με ΔΕΠ-Υ μέσα στην τάξη:

ο μαθητής θα πρέπει να βρίσκεται κοντά στον δάσκαλο
ο μαθητής θα πρέπει να τοποθετείται στα πρώτα θρανία της τάξης μακριά από παράθυρα και πόρτες
η τάξη και το πρόγραμμα δραστηριοτήτων πρέπει να είναι άρτια δομημένα και προβλέψιμα
οι κανόνες της τάξης θα πρέπει να καθορίζονται και με οπτικά μέσα (π.χ. εικόνες καλής συμπεριφοράς)
ο μαθητής θα πρέπει να έχει ευκαιρίες να σηκωθεί και συχνά διαλείμματα στα πλαίσια των δραστηριοτήτων

Επιπλέον, να σημειωθεί πως η έγκαιρη αναγνώριση και θεραπευτική παρέμβαση στο παιδί με ΔΕΠ-Υ, επιτρέπει την πρόληψη των μακροχρόνιων επιδράσεων στη λειτουργικότητα στο σχολικό, οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον.

Παιδαγωγικό Κέντρο

Πηγές:
– Lesley Hughes and Paul Cooper (2007), Strategies for Teachers, Parents and other Professionals
– Linda Wheeler (2010), The ADHD Toolkit
– www.adhdhellas.org
– www.adhdeurope.eu
– www.chadd.org
– Veronica Sherborne, (second edition 2001), Developmental Movement for Children, mainstream, special needs and pre- school