Ζωγραφάκη Άννα-Μαρία – Λογοθεραπεύτρια

Λογοθεραπεία είναι η επιστήμη που ασχολείται με διαταραχές λόγου, ομιλίας και φωνής, σε παιδιά και ενήλικες, καθώς και με δυσκολίες που παρουσιάζονται στη μάσηση και στην κατάποση. Αποσκοπεί στην ανάπτυξη της επικοινωνίας-λεκτικής ή μη- και στην ομαλή ένταξη του ατόμου στο κοινωνικό περιβάλλον. Μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις που ενδέχεται να ερωτηθεί ένας λογοθεραπευτής, είναι το “Πώς μπορώ να καταλάβω εάν το παιδί μου χρειάζεται να ενταχθεί σε πρόγραμμα λογοθεραπείας;”

Ως γονείς, θέλουμε πάντα το καλύτερο για τα παιδιά μας. Προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε την ευημερία, την υγεία και την ανάπτυξή τους σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Ένας κρίσιμος τομέας της παιδικής ανάπτυξης που απαιτεί προσοχή είναι οι δεξιότητες λόγου και γλώσσας. Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε το θέμα “Λογοθεραπεία πότε χρειάζεται ένα παιδί” και αν μπορεί να επωφεληθεί από αυτή. Η κατανόηση των σημαδιών και η γνώση πότε πρέπει να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια από έναν λογοθεραπευτή μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά στις επικοινωνιακές ικανότητες και τη συνολική αυτοπεποίθηση του παιδιού σας.

Οι πρώτες προσπάθειες για τη συστηματική εφαρμογή ψυχοδιαγνωστικών μέσων στον εκπαιδευτικό χώρο, με στόχο να αξιολογηθούν ενδεχόμενες μαθησιακές δυσκολίες και κατ΄ επέκταση της μαθησιακής ικανότητας, καταγράφηκαν στις ΗΠΑ στις αρχές του 19^ου αιώνα. Από τους πρωτοπόρους σε αυτό το χώρο ήταν ο J.M.Rice, ο οποίος σε μια σειρά άρθρων του στο περιοδικό The Forum κατά το διάστημα 1897-1904, επέκρινε τις αδυναμίες του αμερικανικού εκπαιδευτικού συστήματος, στηλιτεύοντας την εκπαιδευτική πολιτική και τις συνθήκες μάθησης στα σχολεία. Ο Rice βάσιζε την κριτική του στα αποτελέσματα που προέκυψαν από τη χορήγηση μιας σειράς δοκιμασιών επίδοσης στην αριθμητική, τη γραφή, την ορθογραφία και την έκθεση.

Στο παρακάτω άρθρο θα δούμε πότε ο Παιδοψυχολόγος μπορεί να αποτελεί μια διέξοδο για το παιδί και τους γονείς και πότε θα πρέπει οι γονείς να τον αναζητήσουν. Το μεγάλωμα των παιδιών αποτελεί μια πολύ γοητευτική, δημιουργική και απαιτητική πλήρη απασχόληση, με πολλές προκλήσεις και δυσκολίες και για την οποία κανείς δεν γεννιέται έτοιμος και πλήρως καταρτισμένος. 

Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός

Ο όρος “σχολικός εκφοβισμός” (bullying), όπως και ο όρος “θυματοποίηση” παραπέμπουν σε μία σύγχρονη μάστιγα που ταλανίζει τις σχολικές κοινότητες διεθνώς, καθώς χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μία κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη,  συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή,  την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους,  εντός και εκτός σχολικού πλαισίου. Η χρόνια θυματοποίηση συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα,  όπως η υπερβολική αναστολή, η μοναξιά, το άγχος,  η κατάθλιψη. Το παιδί που θυματοποιείται συχνά παρουσιάζει άρνηση συνέχισης της φοίτησης στο σχολείο.

Μέχρι πολύ πρόσφατα, το εύρος των μελετών, των συζητήσεων αλλά και των ερευνών έκαναν εκτενείς αναφορές στον σημαντικό λειτουργικό ρόλο της μητέρας και πως σχετίζεται με την ανάπτυξη του παιδιού, δίνοντας έτσι λιγότερη σημασία στον ρόλο του πατέρα. Η μελέτη της πατρότητας υπήρξε αρκετά περιορισμένη και κυρίως τονιζόταν ο «έμμεσος» ρόλος του, εκείνος του υποστηρικτή της μητέρας. Έτσι, κάνοντας την μητέρα να νιώθει συναισθηματικά καλά, εκείνη ήταν ικανή να φροντίσει το παιδί. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια το σκηνικό αλλάζει και επισημαίνεται πόσο άμεσο ρόλο διαδραματίζει στη συναισθηματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. 

Είναι γεγονός πως τα παιδιά τα τελευταία δύο χρόνια έχουν εκτεθεί σε μια ιδιαίτερα στρεσογόνο περίοδο με την πανδημία η οποία εμπεριέχει το στοιχείο του απρόοπτου, των αλλαγών, την ανασφάλεια καθώς και την επαφή με αρκετά αρνητικά συναισθήματα. Η ανθρωπότητα βιώνει ένα δεύτερο μεγάλο σοκ καθώς παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία. Νέοι φόβοι και ερωτήματα αναδύονται.

Η σχέση γονέων-παιδιού είναι σπουδαία καθώς επηρεάζει την ολόπλευρη ανάπτυξη του δεύτερου καθώς και το είδος της αλληλεπίδρασης/σχέσεων που θα επιλέξει να έχει  ως ενήλικας με τους άλλους.  Δεδομένα που έχουν εξαχθεί από έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί στον τομέα της Εξελικτικής και της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας έχουν αναδείξει 4 τύπους γονέων. Αυτοί έχουν καθοριστεί βάσει των αξιών και μεθόδων που χρησιμοποιούν στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Παρακάτω θα παρουσιαστούν αναλυτικά οι τύποι γονέων καθώς και πως επιδρούν στην εν γένει συμπεριφορά/ανάπτυξη του παιδιού.

Η ανατροφή των παιδιών είναι σίγουρα ένα από τα πιο απαιτητικά ζητήματα στη ζωή, ιδίως όταν γνωρίζουν οι γονείς πως οι ίδιοι επρόκειτο να παίξουν τον σημαντικότερο ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Η συνειδητοποίηση αυτή φέρει μεγάλη ευθύνη και άγχος στους γονείς, οι οποίοι θεωρούν ότι δεν κάνουν αρκετά καλά την δουλειά τους. Η αλήθεια είναι ότι κανένας γονέας δεν είναι τέλειος, ούτε αναμένεται από κανέναν να υπάρξει ο τέλειος γονιός. Αυτό που έχει σημασία είναι η ανατροφή να γίνεται με οδηγό την αγάπη και την επιθυμία μιας ασφαλούς και υγιούς σχέσης με το παιδί. Και η ευτυχία σχετίζεται άμεσα με την συναισθηματική ασφάλεια.