Τι είναι η παράλληλη στήριξη;

H παράλληλη στήριξη (Π.Σ) αποτελεί έναν νεοσύστατο θεσμό που τέθηκε σε εφαρμογή βάσει του νόμου 3699/2008 της ειδικής αγωγής. Σύμφωνα με αυτόν, τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μπορούν να φοιτούν σε γενικά σχολεία, εφόσον υποστηρίζονται από καταρτισμένους πτυχιούχους των τομέων της ειδικής αγωγής. Ειδικότητες οι οποίες συνήθως λειτουργούν ως παράλληλη στήριξη είναι: ειδικοί παιδαγωγοί, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί κ.α.

Η αυτοεκτίμηση είναι μια ευρεία έννοια, αναφέρεται στην υποκειμενική αίσθηση του ατόμου για την αξία του. Περιλαμβάνει την αυταξία, την αποδοχή του εαυτού και την πίστη στις δυνάμεις και τις ικανότητές  μας.

Από τη στιγμή της γέννησης έως την ηλικία των πέντε ετών, το παιδί διανύει καθοριστικά για τη μετέπειτα ανάπτυξή του στάδια. Πολλοί ενήλικες αγνοούν ότι το παιχνίδι (δομημένο ή ελεύθερο), αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέσα ανάπτυξης απαραίτητων δεξιοτήτων σε διάφορους τομείς (γνωστικός, μεταγνωστικός, κοινωνικός, γλωσσικός, αισθητηριακός, κινητικός).

Η Επιλεκτική ή Εκλεκτική αλαλία συνιστά μία αγχώδη διαταραχή, η οποία συναντάται συνήθως στην παιδική ηλικία (συνήθως στα 3-5 ετών), στη σχολική ζωή και σπανιότερα στην ενήλικη.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) – διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) – είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται, κατά ένα σημαντικό ποσοστό και στην ενήλικη ζωή. Εμφανίζεται στο 5-7 % του μαθηματικού πληθυσμού με σχέση συνήθως 3:1 υπέρ των αγοριών.

Το σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger syndrome, <<AS>>), επίσης γνωστό ως διαταραχή Άσπεργκερ (Asperger disorder, <<AD>>) ή απλά Άσπεργκερ , είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (autism spectrum disorder, <<ASD>>), που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στην λεκτική επικοινωνία, ενώ παράλληλα εκδηλώνεται με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα.

Ο θάνατος, εάν και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής του ανθρώπου, θεωρείται μια από τις πιο αγχογόνες καταστάσεις που το άτομο θα νιώσει στη ζωή του. Η κατάσταση αυτή βιώνεται ως κάτι αφύσικο, απρόβλεπτο και ακατανόητο και συνοδεύεται από έντονα συναισθήματα, όπως αυτό της οδύνης, της θλίψης, του φόβου.

Η αντίληψη της στάσης του σώματος αφορά την ικανότητα συνειδητής κατανόησης της θέσης και της κίνησης του σώματος στον περιβάλλοντα χώρο. Η συγκεκριμένη δεξιότητα καθίσταται σημαντική, καθώς μέσω αυτής το παιδί κατανοεί τη σχέση μεταξύ των αντικειμένων και του ίδιου του, του εαυτού στο περιβάλλον του σπιτιού, στο σχολείο και σε εξωτερικούς χώρους.

Όλοι μας έχουμε δει πόσο εύκολα ηρεμεί ένα μωρό που κλαίει, όταν η μητέρα του το σηκώσει και το πάρει στην αγκαλιά της. Η αγκαλιά ενυπάρχει στον ανθρώπινο δεσμό από τη στιγμή της γέννησης μας και συμβολίζει την αγάπη μας για τον άλλον, το ενδιαφέρον μας αλλά και την τρυφερότητα.

Ο έφηβος, κατά την Φρανσουάζ Ντολτό, Γαλλίδα παιδίατρο και ψυχαναλύτρια παιδιών, μοιάζει με τον αστακό κατά την εποχή που αλλάζει το κέλυφος του: «νιώθει εκτεθειμένος στους κινδύνους και έχει ανάγκη να κατασκευάσει ένα νέο κέλυφος».