Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) περιγράφει παιδιά που έχουν πρόβλημα διάσπασης της προσοχής τους και σωματικής υπερδραστηριότητας. Αυτό μεταφράζεται συμπεριφορικά ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς.

Η πιο σημαντική δυσκολία στην επεξεργασία του γραπτού λόγου που αντιμετωπίζουν οι μαθητές με δυσλεξία ή μαθησιακές δυσκολίες γενικότερα αφορά στον τομέα της ανάγνωσης. Η δυσκολία αυτή, συνήθως, εμφανίζεται στην αποκωδικοποίηση, την ευχέρεια και την κατανόηση. 

Αναρωτιέστε συχνά γιατί επαναλαμβάνετε την ίδια φράση στα παιδιά σας τουλάχιστον 5 φορές χωρίς καμία ανταπόκριση; Γιατί καταλήγετε να τα σύρετε στο μπάνιο και ακόμη δεν έχετε βρεί τρόπο να τα καταφέρετε? Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται ακραίο, ωστόσο πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν καθημερινά το ίδιο πρόβλημα: μα γιατί δεν με ακούει;

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα περισσότερα παιδιά που τραυλίζουν επωφελούνται έχοντας τον χρόνο να μιλήσουν σε έναν ρυθμό που τους εξασφαλίζει καλή ροή. Παρακάτω δίνονται συμβουλές για το πως οι ενήλικοι μπορούν να βοηθήσουν το παιδί που τραυλίζει να έχει καλύτερη ροή.

Το παρακάτω σύντομο άρθρο αποτελεί μετάφραση από το “Myths about stuttering” – Stuttering Foundation of America (2009) και μας παρουσιάζει κάποιους μύθους σχετικά με τον Τραυλισμό, καθώς και την αντίστοιχη πραγματικότητα που θα πρέπει να γνωρίζουμε, ώστε να αντιλαμβανόμαστε την πραγματική διάσταση της δυσκολίας. 

Μία από τις πιο στρεσογόνους περιόδους στη ζωή των εφήβων αποτελεί αναμφισβήτητα η περίοδος των σχολικών εξετάσεων, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την τάξη της Γ’ Λυκείου και τις πολυσυζητημένες πανελλήνιες εξετάσεις. Η χρονιά αυτή είναι εξαιρετικά αγχωτική για τους περισσότερους μαθητές. 

Η μετάβαση των νηπίων από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο θεωρείται μια από τις κρισιμότερες περιόδους της παιδικής ηλικίας. Η περίοδος αυτή σηματοδοτεί ιδιαίτερα έντονες αλλαγές τόσο στην προσωπικότητα του παιδιού όσο και στο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. 

Οι περισσότεροι γονείς μιλάνε καθημερινά για όρια στις σχέσεις τους με τα παιδιά. Βασανίζονται από ερωτήματα, όπως «Πρέπει να βάλω όρια στο παιδί μου;», «Προσπαθώ να του βάλω όρια αλλά χωρίς αποτέλεσμα», «Τον αφήνω να κάνει ό, τι θέλει όμως και πάλι έχει ξεσπάσματα θυμού». Γιατί άραγε τα όρια είναι ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα των γονέων;