Σύνδρομο Άσπεργκερ
Το σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger syndrome, <<AS>>), επίσης γνωστό ως διαταραχή Άσπεργκερ (Asperger disorder, <<AD>>) ή απλά Άσπεργκερ , είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (autism spectrum disorder, <<ASD>>), που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στην λεκτική επικοινωνία, ενώ παράλληλα εκδηλώνεται με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα.
Διαφέρει από τις άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Η φυσική αδεξιότητα και η άτυπη (περίεργη, παράξενη) χρήση της γλώσσας αναφέρονται συχνά ως συμπτώματα, όμως δεν απαιτούνται για την διάγνωση του συνδρόμου.
Είναι μία από τις πολύπλοκες νευροαναπτυξιακές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από σημαντικό περιορισμό των κοινωνικών δεξιοτήτων, έλλειμμα επικοινωνιακής ικανότητας και περιοριστικά, επαναληπτικά στερεοτυπικά μοτίβα συμπεριφοράς.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος συνοδεύουν το άτομο από τα πρώτα χρόνια της ζωής. Στόχος είναι η έγκαιρη διάγνωση έως τα 2 έτη, ωστόσο αρκετές διαταραχές του αυτιστικού φάσματος εντοπίζονται αρκετά χρόνια αργότερα.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών (NINDS), το επίπεδο του επικοινωνιακού και συμπεριφορικού ελλείμματος στις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος ποικίλλει από άτομο σε άτομο, καθώς ορισμένα άτομα χρειάζονται καθημερινά υποστήριξη ακόμη και για την επιτέλεση απλών δραστηριοτήτων.
Δύο βασικά χαρακτηριστικά του αυτισμού είναι:
α) το κοινωνικό και επικοινωνιακό έλλειμμα και β) οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και τα εμμονικά ενδιαφέροντα.
Τα άτομα με Άσπεργκερ συνήθως δυσκολεύονται (έως αδυνατούν) να συμμετάσχουν σε μία συζήτηση, δεν κάνουν βλεμματική επαφή και χρησιμοποιούν έντονα τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου τους για να επικοινωνήσουν. Δυσκολεύονται επίσης να διατηρήσουν σταθερές σχέσεις με άλλα άτομα. Όσον αφορά τα εμμονικά ενδιαφέροντα, τα άτομα με Άσπεργκερ συνηθίζουν να χρησιμοποιούν συνεχώς συγκεκριμένα αντικείμενα και συγκεκριμένες φράσεις, κάνουν στερεοτυπικές κινήσεις και έχουν ιδιαίτερη προσκόλληση σε ένα καθημερινό πρόγραμμα δραστηριοτήτων. Είναι επίσης πιθανό ένα άτομο με Άσπεργκερ να επιδεικνύει πλήρη αδιαφορία ή υπερβολικό ενδιαφέρον σε αισθητηριακά ερεθίσματα από το περιβάλλον του.
Συνήθεις ενδείξεις και συμπτώματα
- Ομιλία που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ρυθμού, παράξενη τονικότητα η μονοτονία.
- Αδυναμία προσαρμογής της έντασης της φωνής ανάλογα με τις συνθήκες (π.χ. το άτομο μιλά δυνατά στο σινεμά).
- Τάση απομόνωσης λόγω της έλλειψης επικοινωνιακών δεξιοτήτων ή της έλλειψης ενδιαφέροντος.
- Εμμονή με ένα συγκεκριμένο θέμα και ακατάπαυστη ομιλία περί αυτού, παρουσιάζοντας δεδομένα και στατιστικά, χωρίς αρχή, μέση και συμπέρασμα.
- Ελλιπής ανάπτυξη κινητικών ικανοτήτων, κακός κινητικός συντονισμός, αδέξιες κινήσεις.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο. Επηρεάζει την κατανόηση του ατόμου για τον κόσμο, την ερμηνεία των πληροφοριών που λαμβάνει και τις σχέσεις με τους συνανθρώπους.
Γιατί όμως η διάγνωση του συνδρόμου είναι τόσο δύσκολη;
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι, αντίθετα με τον αυτισμό, το Άσπεργκερ διαπιστώνεται συνήθως όταν το παιδί ξεκινά το σχολείο ή και πολύ αργότερα. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με Άσπεργκερ μπορούν να αποκρύψουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
Αν και το σύνδρομο δε θεραπεύεται, η κατάλληλη υποστήριξη και θεραπεία μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο με Άσπεργκερ να έχει μία ανεξάρτητη και φυσιολογική ζωή.
Παιδαγωγικό Κέντρο