Μαθησιακές Δυσκολίες και ΔΕΠ-Υ

Όλοι οι γονείς που έχουνε παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, αλλά και εκείνοι που δεν εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία, έρχονται ενίοτε σε σύγχυση και αναρωτιούνται αν θα ήταν ορθό να περιορίσουν τις αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών τους, προς όφελος του διαβάσματος και της καλύτερης επίδοσής τους στο σχολείο.

Το δοθέν άρθρο λοιπόν έρχεται για να μας διαλευκάνει αυτή την υπόθεση και να εξηγήσει κατά πόσο η φυσική άσκηση, και η καθιστική ζωή κατά την παιδική ηλικία μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τις ακαδημαϊκές επιδόσεις, την συμπεριφορά, τις σχέσεις με τους συνομηλίκους αλλά και την αυτοεκτίμηση.

Έρευνες που έγιναν στις ΗΠΑ, σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 45.891 μαθητών ηλικίας 10-17 χρονών, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και νέοι με μαθησιακές δυσκολίες και Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητας ( ΔΕΠ-Υ), αποδεικνύουν την θετική συσχέτιση μεταξύ της φυσικής δραστηριότητας και της ακαδημαϊκής τους επίδοσης.

Συγκεκριμένα O Donelly το 2009 τυχαία όρισε 24 σχολεία σε συνθήκες ελέγχου και παρέμβασης. Στους μαθητές αυτών των σχολείων τους ανατέθηκε (σύμφωνα με το Αναλυτικό Πρόγραμμα Παρέμβασης) μία φυσική δραστηριότητα των 150 λεπτών την εβδομάδα.

Παρατηρήθηκε ότι τα παιδιά που συμμετείχαν σ’ αυτό το πείραμα ελέγχου και εκτελούσαν μια φυσική δραστηριότητα 150 λεπτά την εβδομάδα παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στα τεστ ανάγνωσης, μαθηματικών και συλλαβισμού, συγκριτικά με εκείνων που δεν συμμετείχαν.

Επιστήμονες που συμμετείχαν στην παρούσα έρευνα (Castelli, Hillman, Buck & Erhnin, Belue, Francis & Colaco, Erermis κ.α) διαπίστωσαν ότι η φυσική άσκηση επηρεάζει την επίδοση στο σχολείο μέσω του βιολογικού μηχανισμού του ανθρώπου.

Τα αυξημένα επίπεδα της σεροτονίνης, της νορεπινεφρίνης και της ντοπαμίνης (σημαντικοί νευροδιαβιβαστές, υπεύθυνοι για τον έλεγχο και την διαδικασία της σκέψης και του συναισθήματος, Ratey 2008) που παράγονται λόγω της άσκησης, δείχνουν να βελτιώνουν τις εκτελεστικές εκείνες λειτουργίες που συνδέονται με την κοινωνική συμπεριφορά, ένα πλήθος ψυχολογικών διεργασιών και τις ακαδημαϊκές επιδόσεις.

Επιπλέον, η παρούσα έρευνα έχει φανερώσει και την πιθανότητα της αυξημένης επικινδυνότητας για την ανάπτυξη μιας καθιστικής ζωής, ακόμα και για την παχυσαρκία, σε μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες ή ΔΕΠ-Υ. Οι επιστήμονες συσχετίζουν το φαινόμενο αυτό με τους δυσλειτουργικούς υποδοχείς της ντοπαμίνης των παιδιών αυτών, οι οποίοι ουσιαστικά “οδηγούν” το παιδί στην υιοθέτηση ανθυγιεινών διατροφικών συνηθειών με σκοπό την άμεση ευχαρίστησή τους, δηλαδή ως μια μορφή ‘’αυτοθεραπείας’’ τους. Τέλος, η έλλειψη οργάνωσης και προγράμματος που σχετίζονται με τις εκτελεστικές δυσλειτουργίες στα άτομα με Μαθησιακές δυσκολίες & ΔΕΠ-Υ, προκαλούν δυσκολίες για την αρχή και την συνέχιση μιας φυσικής δραστηριότητας.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΞΑΣΚΗΣΗ

Tα σχολεία θα μπορούσαν να παρέχουν στους μαθητές περισσότερες ευκαιρίες για άθληση, δίνοντας σαφείς οδηγίες κάθε φορά, προωθώντας τον αυτοέλεγχο και την θέσπιση στόχων και όχι τον ανταγωνισμό.
Κατά την διδακτική ώρα οι δάσκαλοι μπορούν να αφιερώνουν μερικά λεπτά σε περιοδικά διαλείμματα φυσικής άσκησης.
Σε ατομικό επίπεδο οι μαθητές θα μπορούσαν να γίνουν μέλη μιας αθλητικής ομάδας, είτε να εκτελούν κάποια φυσική δραστηριότητα τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα.

Παιδαγωγικό Κέντρο