Τι άνθρωπος θέλω να γίνει το παιδί μου; Και πώς μπορώ να το πετύχω αυτό;
Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι λίγο-πολύ κοινή στους περισσότερους γονείς: «θέλω το παιδί μου να είναι ένας άνθρωπος καλός, τίμιος, επιτυχημένος, υγιής, κοινωνικός, έξυπνος, όμορφος, αγαπητός, φιλόδοξος…» και η λίστα φυσικά δε σταματάει εκεί.
Η δυσπραξία είναι μια μορφή αναπτυξιακής διαταραχής του συντονισμού των κινήσεων ενός παιδιού. Αναφερόμαστε κυρίως σε δυσκολίες στην λεπτή και αδρή κινητικότητα, όμως τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι η δυσπραξία σχετίζεται με δυσκολίες στην οργάνωση και στον σχεδιασμό των καθημερινών δραστηριοτήτων στη ζωή ενός παιδιού.
Πολλοί γονείς αναρωτιούνται «γιατί το παιδί μου εξακολουθεί να βρέχει το κρεβάτι του, είναι αρκετά μεγάλο;». Φαίνεται λοιπόν ότι, η νυχτερινή ενούρηση του παιδιού είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί σοβαρά αρκετούς γονείς. H ικανότητα του παιδιού να ελέγχει τους σφιγκτήρες του οργανώνεται σταδιακά, από το τέλος του πρώτου έτους και κρίνουμε ότι έχει κατακτηθεί οριστικά μόνον εφόσον έχει γίνει αυτόματη, δηλαδή γύρω στα τρία με τέσσερα χρόνια.
Η Αντίληψη Χωρικών Σχέσεων πρόκειται για την ικανότητα αντίληψης της θέσης δύο ή περισσότερων αντικειμένων, και της σχέσης μεταξύ τους ή με τον παρατηρητή. Είναι μια από τις πιο σημαντικές δεξιότητες οπτικής αντίληψης, και προϋποθέτει την κατανόηση των βασικών χωρικών εννοιών, όπως πάνω/κάτω, μπροστά/πίσω, δεξιά/αριστερά.
«Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν όταν ήταν παιδιά, να μάθουν να κρύβουν επιδέξια τα συναισθήματα τους, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονέων τους και να κερδίσουν την αγάπη τους. Ως ενήλικες μπορεί να κυνηγούν την ευτυχία, έχουν όμως ταυτόχρονα μια υποβόσκουσα αίσθηση ότι δεν αξίζουν τίποτα…», αναφέρει η Πολωνή ψυχολόγος Άλις Μίλερ.
Συχνά ακούμε παιδάκια να ζητάνε “νελό” αντί για “νερό” ή να απαιτούν επίμονα να πάνε στη “φάλασσα” αντί για τη “θάλασσα” και μαμάδες να παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους δε μιλάνε σωστά. Όταν λοιπόν ένα παιδί αντιμετωπίζει τέτοιες δυσκολίες σε ηλικία που θα έπρεπε αυτές να έχουν ξεπεραστεί μιλάμε για αρθρωτικές και φωνολογικές διαταραχές.
Ανάγνωση είναι εκείνη η διαδικασία κατά την οποία αποκωδικοποιούμε και κατανοούμε γραπτές πληροφορίες. Αυτό σημαίνει ότι κατά την ανάγνωση μεταφράζουμε τα γραμμάτα σε «φωνές» και αποδίδουμε σημασία σε αυτό που διαβάζουμε.
Οι γονείς λένε συνήθως…
Μα αφού διάβαζε τόσες ώρες χθες το μάθημα της Ιστορίας, πώς είναι δυνατόν να το ξέχασε;
Δεν θα μπορέσει ποτέ να μάθει την προπαίδεια!
Χάνει συνέχεια τα πράγματα και τα τετράδιά του!
Η σχολική άρνηση είναι ένας όρος που συχνά μπερδεύεται με τη σχολική φοβία. Η σχολική φοβία συμπεριλαμβάνεται στις ειδικές φοβίες που μπορεί να εμφανιστούν σε παιδιά. Η σχολική άρνηση συχνά αναφέρεται και στη φυσιολογική άρνηση που μπορεί να εμφανίσουν τα παιδιά τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους.
Δυσλεξία είναι η ειδική μαθησιακή δυσκολία που εντοπίζεται στο γραπτό λόγο και αφορά ιδιαίτερα την ανάγνωση, τη γραφή και την ορθογραφία.