Λαμπροπούλου Χριστίνα – Ψυχολόγος

Εισαγωγή

Η έννοια της ταυτότητας κατέχει κεντρική θέση στην αναπτυξιακή ψυχολογία, καθώς αφορά τον τρόπο με τον οποίο το άτομο αντιλαμβάνεται, περιγράφει και αποδίδει νόημα στον εαυτό του. Αν και η σχολική εμπειρία συχνά προσεγγίζεται κυρίως μέσα από το πρίσμα της γνωστικής μάθησης, στην πραγματικότητα αποτελεί και έναν από τους σημαντικότερους χώρους κοινωνικοποίησης. Στο πλαίσιο αυτό, παιδιά και έφηβοι επεξεργάζονται κρίσιμα ερωτήματα για την προσωπική τους ταυτότητα, την αίσθηση ένταξης και τον ρόλο τους στον κοινωνικό κόσμο (Erikson, 1968). Η σχολική χρονιά, με τις συγκεκριμένες δομές, τις απαιτήσεις αλλά και τις διαπροσωπικές σχέσεις που τη χαρακτηρίζουν, δύναται να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα στη συγκρότηση τόσο της προσωπικής όσο και της κοινωνικής ταυτότητας.

Γεωργαλή Ιωάννα – Ψυχολόγος

Η επιστροφή στο σχολείο μετά τις διακοπές μπορεί να είναι απελευθερωτική αλλά και αγχωτική για τα παιδιά. Η αλλαγή ρουτίνας, οι νέες απαιτήσεις και τα κοινωνικά περιβάλλοντα δημιουργούν συναισθηματική ένταση. Με μερικές απλές στρατηγικές, μπορείτε να κάνετε τη μετάβαση πιο ομαλή και θετική.

Σπυράκη Νεκταρία – Λογοθεραπεύτρια

Η λογοθεραπεία είναι μια επιστήμη που δημιουργήθηκε πριν περίπου 50 έτη, όμως έχει γίνει ευρέως γνωστή σε όλους τα τελευταία χρόνια. Ασχολείται με διαταραχές που επηρεάζουν την επικοινωνία αλλά και τον τομέα της σίτισης, ανεξαρτήτως όμως από τον αιτιολογικό παράγοντα, καθώς αυτός μπορεί να είναι νευρολογικός, ανατομικός, ψυχοσυναισθηματικός ή περιβαλλοντικός. Μερικοί λόγοι για να επισκεφθεί ένα παιδί έναν επαγγελματία λογοθεραπευτή είναι οι εξής:

Ζωγραφάκη Άννα-Μαρία – Λογοθεραπεύτρια

Λογοθεραπεία είναι η επιστήμη που ασχολείται με διαταραχές λόγου, ομιλίας και φωνής, σε παιδιά και ενήλικες, καθώς και με δυσκολίες που παρουσιάζονται στη μάσηση και στην κατάποση. Αποσκοπεί στην ανάπτυξη της επικοινωνίας-λεκτικής ή μη- και στην ομαλή ένταξη του ατόμου στο κοινωνικό περιβάλλον. Μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις που ενδέχεται να ερωτηθεί ένας λογοθεραπευτής, είναι το “Πώς μπορώ να καταλάβω εάν το παιδί μου χρειάζεται να ενταχθεί σε πρόγραμμα λογοθεραπείας;”

Ως γονείς, θέλουμε πάντα το καλύτερο για τα παιδιά μας. Προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε την ευημερία, την υγεία και την ανάπτυξή τους σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Ένας κρίσιμος τομέας της παιδικής ανάπτυξης που απαιτεί προσοχή είναι οι δεξιότητες λόγου και γλώσσας. Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε το θέμα “Λογοθεραπεία πότε χρειάζεται ένα παιδί” και αν μπορεί να επωφεληθεί από αυτή. Η κατανόηση των σημαδιών και η γνώση πότε πρέπει να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια από έναν λογοθεραπευτή μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά στις επικοινωνιακές ικανότητες και τη συνολική αυτοπεποίθηση του παιδιού σας.

Οι πρώτες προσπάθειες για τη συστηματική εφαρμογή ψυχοδιαγνωστικών μέσων στον εκπαιδευτικό χώρο, με στόχο να αξιολογηθούν ενδεχόμενες μαθησιακές δυσκολίες και κατ΄ επέκταση της μαθησιακής ικανότητας, καταγράφηκαν στις ΗΠΑ στις αρχές του 19^ου αιώνα. Από τους πρωτοπόρους σε αυτό το χώρο ήταν ο J.M.Rice, ο οποίος σε μια σειρά άρθρων του στο περιοδικό The Forum κατά το διάστημα 1897-1904, επέκρινε τις αδυναμίες του αμερικανικού εκπαιδευτικού συστήματος, στηλιτεύοντας την εκπαιδευτική πολιτική και τις συνθήκες μάθησης στα σχολεία. Ο Rice βάσιζε την κριτική του στα αποτελέσματα που προέκυψαν από τη χορήγηση μιας σειράς δοκιμασιών επίδοσης στην αριθμητική, τη γραφή, την ορθογραφία και την έκθεση.

Στο παρακάτω άρθρο θα δούμε πότε ο Παιδοψυχολόγος μπορεί να αποτελεί μια διέξοδο για το παιδί και τους γονείς και πότε θα πρέπει οι γονείς να τον αναζητήσουν. Το μεγάλωμα των παιδιών αποτελεί μια πολύ γοητευτική, δημιουργική και απαιτητική πλήρη απασχόληση, με πολλές προκλήσεις και δυσκολίες και για την οποία κανείς δεν γεννιέται έτοιμος και πλήρως καταρτισμένος. 

Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός

Ο όρος “σχολικός εκφοβισμός” (bullying), όπως και ο όρος “θυματοποίηση” παραπέμπουν σε μία σύγχρονη μάστιγα που ταλανίζει τις σχολικές κοινότητες διεθνώς, καθώς χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μία κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη,  συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή,  την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους,  εντός και εκτός σχολικού πλαισίου. Η χρόνια θυματοποίηση συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα,  όπως η υπερβολική αναστολή, η μοναξιά, το άγχος,  η κατάθλιψη. Το παιδί που θυματοποιείται συχνά παρουσιάζει άρνηση συνέχισης της φοίτησης στο σχολείο.

Μέχρι πολύ πρόσφατα, το εύρος των μελετών, των συζητήσεων αλλά και των ερευνών έκαναν εκτενείς αναφορές στον σημαντικό λειτουργικό ρόλο της μητέρας και πως σχετίζεται με την ανάπτυξη του παιδιού, δίνοντας έτσι λιγότερη σημασία στον ρόλο του πατέρα. Η μελέτη της πατρότητας υπήρξε αρκετά περιορισμένη και κυρίως τονιζόταν ο «έμμεσος» ρόλος του, εκείνος του υποστηρικτή της μητέρας. Έτσι, κάνοντας την μητέρα να νιώθει συναισθηματικά καλά, εκείνη ήταν ικανή να φροντίσει το παιδί. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια το σκηνικό αλλάζει και επισημαίνεται πόσο άμεσο ρόλο διαδραματίζει στη συναισθηματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.