Η Ειδική Αγωγή στην Ελλάδα έχει πλαισιωθεί νομικά εδώ και κάποιες δεκαετίες και έχει εξελιχθεί σημαντικά μέσα σε αυτά τα χρόνια. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι και σήμερα έχουν καταγραφεί αλλαγές σε επίπεδο διάγνωσης, αξιολόγησης, παρέμβασης και γενικότερα παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών στη χώρα μας.
Μία Κοινωνική Ιστορία είναι μία σύντομη ιστορία που έχει μία συγκεκριμένη μορφή και στοχεύει να περιγράψει με αντικειμενικό τρόπο μία κοινωνική κατάσταση, ένα άτομο, μία ικανότητα, ένα γεγονός ή μία έννοια.
Η γραφή δεν είναι μια απλή συνήθεια που μαθαίνεται. Αντιπροσωπεύει μια περίπλοκη νεύρο-αναπτυξιακή διαδικασία που αφορά πολλαπλούς μηχανισμούς (οπτικούς, κιναισθητικούς, αυτόματης μηχανικής μνήμης και οπτικοποίησης) και συνδέεται με την εγκεφαλική κυριαρχία (Καραπέτσας 1993).
Το παιχνίδι εξελίσσεται μέσα από μια σειρά “εποχών” σχετικών με την ηλικία. Κάθε εποχή περιγράφεται με στοιχεία σχετικά με το υλικό, την δράση, τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Οι εποχές ή στάδια είναι τα ακόλουθα:
Ένας μαθητής με Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα αποκαλύπτει χρήσιμα μυστικά στο δάσκαλό του, για το πως θα δώσουν και οι δύο τον καλύτερό τους εαυτό μέσα στη σχολική τάξη.
Το παιχνίδι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη σωματική, ψυχοσυναισθηματική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού. Μέσω αυτού το παιδί αλληλεπιδρά με τον κόσμο.
Σκοπός του παρακάτω άρθρου είναι να παρέχει καθοδήγηση στο πότε και τι θα πρέπει να περιμένουμε σε κάθε ηλικιακό εύρος (από 0 μηνών έως 4 χρονών), καθώς και κατευθυντήριες γραμμές για το πότε θα πρέπει οι γονείς να απευθυνθούν στον ειδικό.
Οι αδυναμίες των παιδιών δεν είναι πάντα εμφανείς από μικρή ηλικία. Ιδιαίτερα, τα σημάδια του αυτισμού εμφανίζονται με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικές ηλικίες.
Η ανάπτυξη είναι μια διαδικασία που διαρκεί καθ’όλη τη ζωή του ατόμου – παιδιού. Μέσα απο την γνώση των τυπικών δομών και λειτουργιών αλλά και της διαδοχής των σταδίων ανάπτυξης ο εργοθεραπευτής μπορεί να αντιμετωπίσει τις διαταραχές που τυχόν προκείψουν στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής (Δ.Κ.Ζ).
Από τη στιγμή της γέννησής τους, τα παιδιά αρχίζουν να αλληλεπιδρούν και σταδιακά να κατακτούν τη γλώσσα που χρησιμοποιείται στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν και αναπτύσσονται.Αυτή η διαδικασία είναι εκτενής και εξελίσσεται σταδιακά καθώς το παιδί περνά από το ένα αναπτυξιακό στάδιο στο άλλο.