Οι περισσότεροι γονείς μιλάνε καθημερινά για όρια στις σχέσεις τους με τα παιδιά. Βασανίζονται από ερωτήματα, όπως «Πρέπει να βάλω όρια στο παιδί μου;», «Προσπαθώ να του βάλω όρια αλλά χωρίς αποτέλεσμα», «Τον αφήνω να κάνει ό, τι θέλει όμως και πάλι έχει ξεσπάσματα θυμού». Γιατί άραγε τα όρια είναι ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα των γονέων;
Η καθημερινότητα των παιδιών σήμερα είναι πολύ έντονη και κουραστική. Τα παιδιά, στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του οικογενειακού και σχολικού περιβάλλοντος, εκδηλώνουν ποικίλες αντιδράσεις σαν αποτέλεσμα της συναισθηματικής φόρτισης και του στρες που βιώνουν.
Όλοι οι γονείς που έχουνε παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, αλλά και εκείνοι που δεν εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία, έρχονται ενίοτε σε σύγχυση και αναρωτιούνται αν θα ήταν ορθό να περιορίσουν τις αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών τους, προς όφελος του διαβάσματος και της καλύτερης επίδοσής τους στο σχολείο.
Το παιδί από τη φύση του έχει πλαστεί για να μαθαίνει μέσα από το παιχνίδι. Το παιχνίδι είναι η «αναπτυξιακή τροφή» του παιδιού που θα το βοηθήσει να αναπτύξει τις σωματικές και πνευματικές του δεξιότητες και ικανότητες. Καλλιεργεί τη φαντασία του με σκοπό στη συνέχεια να αποκτήσει πρότυπα και συμπεριφορές, που θα το βοηθήσουν να διαμορφώσει σε ένα σημαντικά μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά του.
Πολλοί αναρωτιούνται πώς γίνεται δύο αδέρφια να έχουν τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες, αφού προέρχονται από την ίδια οικογένεια και τους ίδιους γονείς. Ωστόσο, αν σκεφτούμε καλύτερα το ζήτημα αυτό, θα δούμε πως το κάθε παιδί μεγαλώνει σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, ακόμη κι αν βρίσκεται στην ίδια οικογένεια.
Η ωτίτιδα είναι μια μόλυνση ή φλεγμονή που μπορεί να προσβάλει διάφορα μέρη του αυτιού. Η μέση ωτίτιδα αφορά στο μέσο αυτί και είναι μια από τις συχνότερες ασθένειες που παρουσιάζουν τα παιδιά. Μαζεύεται υγρό πίσω από το τύμπανο που εμποδίζει τη σωστή μεταφορά του ήχου, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η ακοή.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει τον τραυλισμό ως μια διαταραχή στο ρυθμό της ομιλίας, κατά την οποία το άτομο γνωρίζει ακριβώς τι θέλει να πει, αλλά, εκείνη τη στιγμή, δεν είναι σε θέση να το πει, εξαιτίας μιας ακούσιας επαναληπτικής επιμήκυνσης ή παύσης ενός φθόγγου (Κάκουρος- Μανιαδάκη,2006).
Η δυσλεξία κατατάσσεται στις μαθησιακές δυσκολίες. Εμφανίζεται με διαφορετική συμπτωματολογία σε κάθε ηλικιακό στάδιο και δεν εξαφανίζεται με τον χρόνο. Η δυσλεξία είναι η πιο συνηθισμένη μορφή ειδικών μαθησιακών δυσκολιών στην οποία παρουσιάζονται δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή που όμως δεν οφείλεται σε νοητική καθυστέρηση.
Τα τελευταία χρόνια πέρα των δυσκολιών στην ανάγνωση, την ορθογραφημένη γραφή και την γραφή, έντονες είναι οι δυσκολίες των παιδιών και στα μαθηματικά, τις οποίες περιγράφει ένας σχετικά καινούριος όρος, η δυσαριθμησία.
Πολύ συχνά οι γονείς αναρωτιούνται «Γιατί το παιδί μου τα παρατάει εύκολα;», «Γιατί εκνευρίζεται με το παραμικρό και δεν προσπαθεί λίγο παραπάνω;», «Το παιδί μου, λέει και ξαναλέει ότι τα κάνει όλα χάλια!», «Πως πρέπει να αντιδράσω; Ό, τι και να κάνει είμαι με ένα μπράβο στα χείλη!».